ေလာကၾကီးမွာ ေနရတာ တခါတေလ ပင္ပန္းလိုက္တာ။ ခဏခဏ သည္းခံတတ္တာ သူမ်ားက ဗိုလ္က်ပါလို႔ အႏိုင္က်င့္ ေစာ္ကားပါလို႔ သေဘာသက္ေရာက္ ေစတာလား။ လူေအာက္က့်ိဳလို႔ လူမပိပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ မဂၤလသုုတ္ေတာ္ထဲက သည္းခံျခင္းသည္ မဂၤလာမည္ဧ။္ ဒီစကားေတြက မွန္တာေရာ ဟုတ္ရဲ့လား လို႔ေတြးရင္ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကို ျပစ္မွားသလုိျဖစ္ၿပီး ငရဲၾကီးဦးမွာလား။ အကုသိုလ္ဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္လွၿပီ။ အကုသိုလ္ဆိုတာ အျပစ္ရိွတယ္။ မေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္။ အဲဒိစကားက သိပ္မွန္တယ္။ ကိုယ္ၿပဳလိုက္တုန္းက ဘာမွ အမွတ္မထင္ေလးပဲ။ သတိလက္လြတ္ စိတ္ကို မဆံုးမပဲ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမွားေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ေပးဆပ္ရတဲ့ အခါၾကေတာ့ သိပ္၀န္ေလးတာကိုး။ ၀ဋ္ဆိုတာလည္တတ္တဲ့ သေဘာရိွတယ္။ အဲဒိ၀ဋ္က ကိုယ့္ဆီျပန္လည္လာေတာ့ သိပ္ခါးတယ္။ ျဖစ္ၿပီးသမွ်ေတြကို ခဏခဏေမ့ပစ္လိုက္ အသစ္အသစ္ေတြ ထပ္အေစာ္ကားခံလုိက္။ ဒီေလာကၾကီးက တရားလည္း မတရားပါလား။ “လူ႔အၾကိဳက္ ဆယ္ခါလိုက္ မလိုက္တစ္ခါ ရိွေလခါ ၾကီးစြာရန္သူ ျဖစ္သည္တည္း။” ဆိုတဲ့ စကားၾကေတာ့ တယ္မွန္ပါလား။
ကိုယ့္ကို ေစာင္းတာ ေျမာင္းတာ ေဆာင့္တာ ေအာင့္တာ သိပ္မုန္းတယ္။ ငယ္ငယ္ထဲက လူအမ်ားေတြနဲ႔ မေနခ်င္ဘူး။ လူေတြရဲ့ သည္းညည္းကို မခံခ်င္ဘူး။ အိမ္ျပန္လာရင္ ကိုယ့္ အာရံုနဲ႔ကိုယ္ ေနခ်င္တယ္။ အေနာ္ဖြင့္ခ်င္တဲ့ သီခ်င္းကို ဖြင့္မယ္။ က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ဖြင့္ တုိးတိုးဖြင့္ဖြင့္ အေနာ့သေဘာ။ စာဖတ္ခ်င္ဖတ္မယ္။ သီခ်င္းေအာ္ဆိုခ်င္ဆိုမယ္။ အေနာ္ကစားခ်င္တဲ့ ဂိမ္းကစားမယ္။ အေနာ္အိမ္မွာေနတဲ့ အခ်ိန္ကို အေနာ္ပိုင္တယ္။ အေနာ္ၾကိဳက္သလို ေနမယ္။ အေနာ့္ေရဗူးကို သူမ်ားယူေသာက္ရင္ စိတ္ဆိုးတယ္။ အေနာ္စားတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းမွာ ကေလး ဘုစုခရုေတြ ထင္ရာေတြ လာလုပ္ၾကရင္ ထမင္းဆက္မစားခ်င္ဘူး။ အေနာ္သီခ်င္း နားေထာင္တုန္း ကာတြန္းကား လာဖြင့္ခိုင္းရင္ စိတ္လုပ္ၿပီး အေစာၾကီး၀င္အိပ္မယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေဒြးေရာယွက္တင္ ညအိပ္ညေန အိမ္မွာ တရုန္းရုန္းေနၾကတာကို မေပ်ာ္ဘူး။ စိတ္သိပ္ရွူပ္္တယ္။ ေပးစရာရိွတာေပး ေကၽြးစရာရိွတာေကၽြး ၿပီးရင္ ျပန္ၾကပေစဗ်ာ။ အိပ္ယာႏိုးလို႔ ကေလးငိုသံနဲ႔ ႏိုးရရင္ သိပ္စိတ္ညစ္တယ္။ ကေလးငိုသံကို သိပ္မုန္းတယ္။ ကေလးကို ရိုက္တာ သိပ္မုန္းတယ္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး ကေလးေတြက ဂ်ီတိုက္ အေမေတြက ရိုက္ ဘာေတြလဲ ကိုယ့္အိမ္မွာတုန္းက ခဏလာလည္တဲ့ အမ်ိဴးေတြကိုေတာင္ သည္းမခံႏိုင္ဘူး။ အေနာ္တေနကုန္ ေလွ်ာက္သြားေနရတာ အိမ္ျပန္လာတဲ့အခါ အေနာ္ဘာသာ ေနခ်င္တယ္။ သူမ်ားေတြ ခုလုိ ညအိပ္ညေန လာလည္ၾကရင္ အေနာ္ကဘယ္မွာသြား ေနရမွာတုန္းနဲ႔ အေမ့ကို ဂ်ီတို္က္မယ္။ အိမ္မွာ ျပသနာရွာမယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလို လုပ္ခြင့္ရတဲ့ ကိုယ့္အိမ္မွာ ထင္ရာစိုင္းတာကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ပဲ ယူဆခဲ့တယ္။ ဒါကို အကုသိုလ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းမွ မေတြးမိဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာေနခ်င္တယ္ ဒါပဲ သိတယ္။ အိမ္မွာသိပ္က်ယ္တတ္တဲ့ အိမ္က်ယ္မၾကီး လွလွပပၾကီး ခံစားေနရၿပီ ေမေမေရ။
ကိုယ္လည္း သူမ်ားမ်က္ႏွာကို တစ္ခါ ျပန္ၾကည့္ၿပီး သူမ်ားနဲ႔ ေနခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မေနခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ေျပးမရ ေနမရ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲနဲ႔ ေနရမယ့္ ခုလို ဘ၀မ်ိဴး ျပန္ေရာက္ဦးမယ္ မေတြးမိဘူးေလ။ ကိုယ့္ဘာသာ သိပ္ေနခ်င္တဲ့ သိပ္သီးသန္႔ခ်င္တဲ့ မိန္းမ ခုလုိ သူမ်ားေတြနဲ႔ ေနရေတာ့ ဘယ့္ႏွယ့္ရိွစ။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံကိုယ္ေပးၿပီး ေနတာခ်င္းတူတူ စရိုက္ခ်င္း စိတ္ဓာတ္ခ်င္းမတူ တကိုယ္ေကာင္းလည္းဆန္ ကေလးလည္းဆန္ ဗိုလ္လည္းက်ခ်င္ ေက်ာလည္းေက်ာ စီးလည္းစီးပိုး အနိုင္လည္း က်င့္တတ္တဲ့ အတၱလည္းၾကီးတဲ့ လူထူးလူဆန္းေတြနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ ေလွ်ာ့ေပးေပး ဘာေတြပဲ လိုက္ေလ်ာလိုက္ေလ်ာ ဘယ္လိုမွ အဆင္ေျပေအာင္ ေနမရေတာ့တဲ့ ဘ၀မ်ိဳးနဲ႔ တေန႔ၿပီး တေန႔ မၾကည့္ခ်င္တဲ့ မ်က္ႏွာၾကီးေတြကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြကို မ်ိဴခ် လည္ေခ်ာင္းထိ တက္တက္လာတဲ့ ျပန္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြကို ငါ့စိတ္ကို ငါႏုိင္တယ္ ငါမရိုင္းဘူး။ ငါ့ပါးစပ္က ရိုင္းတဲ့စကား မေျပာဘူးနဲ႔ စိတ္ကိုထိန္း ၾကာရင္ မ်ိဴသိပ္ရတာေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ရူးမ်ားသြားမလား မသိဘူး။ ခုေစာင္းေျပာ ခဏေန အတင္းလာေရာ။ ဟာဘာေတြလဲ။ မလိုတမ်ိဴး လိုတမ်ိဴးတဲ့ အဲဒိစကားကို ေရေရလည္လည္ နားလည္တဲ့ ခုလုိအခ်ိန္မ်ိဴးၾကမွ အဲဒိစကားကို ေတာ္ေတာ္အျမင္ကပ္တယ္။ မင္းခိုက္စိုးစန္က ကဗ်ာထဲမွာ “လူေတြရဲ့ စိတ္အတက္အက် ဒီေရက ရွူပ္လြန္းေတာ့ ကိုယ့္သေဘၤာကို္ယ္ ဘယ္လိုခုတ္ေမာင္းရမွန္း မသိဘူး” တဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ သေဘၤာကို ဆဲြေမွာတ္ၿပီး မီးပါပံုရ့ွိူလိုက္ခ်င္ၿပီ။ အေမေရ သမီးေမာလွၿပီ။ EPရထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေကာင္က သူမ်ားနဲ႔ ေနရတာ ဇယားရွူတ္လြန္းလို႔ တစ္ယူနစ္လံုး ငါတစ္ေယာက္တည္း ေနတယ္ဟာတဲ့။ ကံေကာင္းပ။ အားက်မိပါတယ္။ ငါ့မွာေတာ့ နင့္ေလာက္လည္း ေငြမေပါလို႔ လူေရာစိတ္ဓာတ္ေရာ ေတာ္ေတာ္ၿဖဴခါဖ်ာခါ က်ေနပါၿပီ။ မိန္းကေလးေတြ အခ်င္းခ်င္းေနရတာ လံုျခံဳပါရဲ့ စကားမ်ားေတာ့ သိပ္စိတ္ေလတယ္။ ဘ၀ေရာ စိတ္ေရာ လံုျခံဳေအးခ်မ္းမွူကိုေပးႏိုင္တဲ့ အိမ္။ အိမ္ကိ သိပ္လြမ္းလွၿပီ။ ဘ၀ဆက္တိုင္း မခ်စ္မႏွစ္သက္သူတို႔နဲ႔ အတူယွဥ္တဲြေနရေသာ ဆင္းရဲမ်ိဳးကင္းေအာင္ ဘာကုသိုလ္မ်ားျပဳရပါ့ေနာ္။
ကိုယ့္ကို ေစာင္းတာ ေျမာင္းတာ ေဆာင့္တာ ေအာင့္တာ သိပ္မုန္းတယ္။ ငယ္ငယ္ထဲက လူအမ်ားေတြနဲ႔ မေနခ်င္ဘူး။ လူေတြရဲ့ သည္းညည္းကို မခံခ်င္ဘူး။ အိမ္ျပန္လာရင္ ကိုယ့္ အာရံုနဲ႔ကိုယ္ ေနခ်င္တယ္။ အေနာ္ဖြင့္ခ်င္တဲ့ သီခ်င္းကို ဖြင့္မယ္။ က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ဖြင့္ တုိးတိုးဖြင့္ဖြင့္ အေနာ့သေဘာ။ စာဖတ္ခ်င္ဖတ္မယ္။ သီခ်င္းေအာ္ဆိုခ်င္ဆိုမယ္။ အေနာ္ကစားခ်င္တဲ့ ဂိမ္းကစားမယ္။ အေနာ္အိမ္မွာေနတဲ့ အခ်ိန္ကို အေနာ္ပိုင္တယ္။ အေနာ္ၾကိဳက္သလို ေနမယ္။ အေနာ့္ေရဗူးကို သူမ်ားယူေသာက္ရင္ စိတ္ဆိုးတယ္။ အေနာ္စားတဲ့ ထမင္း၀ိုင္းမွာ ကေလး ဘုစုခရုေတြ ထင္ရာေတြ လာလုပ္ၾကရင္ ထမင္းဆက္မစားခ်င္ဘူး။ အေနာ္သီခ်င္း နားေထာင္တုန္း ကာတြန္းကား လာဖြင့္ခိုင္းရင္ စိတ္လုပ္ၿပီး အေစာၾကီး၀င္အိပ္မယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေဒြးေရာယွက္တင္ ညအိပ္ညေန အိမ္မွာ တရုန္းရုန္းေနၾကတာကို မေပ်ာ္ဘူး။ စိတ္သိပ္ရွူပ္္တယ္။ ေပးစရာရိွတာေပး ေကၽြးစရာရိွတာေကၽြး ၿပီးရင္ ျပန္ၾကပေစဗ်ာ။ အိပ္ယာႏိုးလို႔ ကေလးငိုသံနဲ႔ ႏိုးရရင္ သိပ္စိတ္ညစ္တယ္။ ကေလးငိုသံကို သိပ္မုန္းတယ္။ ကေလးကို ရိုက္တာ သိပ္မုန္းတယ္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး ကေလးေတြက ဂ်ီတိုက္ အေမေတြက ရိုက္ ဘာေတြလဲ ကိုယ့္အိမ္မွာတုန္းက ခဏလာလည္တဲ့ အမ်ိဴးေတြကိုေတာင္ သည္းမခံႏိုင္ဘူး။ အေနာ္တေနကုန္ ေလွ်ာက္သြားေနရတာ အိမ္ျပန္လာတဲ့အခါ အေနာ္ဘာသာ ေနခ်င္တယ္။ သူမ်ားေတြ ခုလုိ ညအိပ္ညေန လာလည္ၾကရင္ အေနာ္ကဘယ္မွာသြား ေနရမွာတုန္းနဲ႔ အေမ့ကို ဂ်ီတို္က္မယ္။ အိမ္မွာ ျပသနာရွာမယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သလို လုပ္ခြင့္ရတဲ့ ကိုယ့္အိမ္မွာ ထင္ရာစိုင္းတာကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ပဲ ယူဆခဲ့တယ္။ ဒါကို အကုသိုလ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းမွ မေတြးမိဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာေနခ်င္တယ္ ဒါပဲ သိတယ္။ အိမ္မွာသိပ္က်ယ္တတ္တဲ့ အိမ္က်ယ္မၾကီး လွလွပပၾကီး ခံစားေနရၿပီ ေမေမေရ။
ကိုယ္လည္း သူမ်ားမ်က္ႏွာကို တစ္ခါ ျပန္ၾကည့္ၿပီး သူမ်ားနဲ႔ ေနခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မေနခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ေျပးမရ ေနမရ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲနဲ႔ ေနရမယ့္ ခုလို ဘ၀မ်ိဴး ျပန္ေရာက္ဦးမယ္ မေတြးမိဘူးေလ။ ကိုယ့္ဘာသာ သိပ္ေနခ်င္တဲ့ သိပ္သီးသန္႔ခ်င္တဲ့ မိန္းမ ခုလုိ သူမ်ားေတြနဲ႔ ေနရေတာ့ ဘယ့္ႏွယ့္ရိွစ။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံကိုယ္ေပးၿပီး ေနတာခ်င္းတူတူ စရိုက္ခ်င္း စိတ္ဓာတ္ခ်င္းမတူ တကိုယ္ေကာင္းလည္းဆန္ ကေလးလည္းဆန္ ဗိုလ္လည္းက်ခ်င္ ေက်ာလည္းေက်ာ စီးလည္းစီးပိုး အနိုင္လည္း က်င့္တတ္တဲ့ အတၱလည္းၾကီးတဲ့ လူထူးလူဆန္းေတြနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ ေလွ်ာ့ေပးေပး ဘာေတြပဲ လိုက္ေလ်ာလိုက္ေလ်ာ ဘယ္လိုမွ အဆင္ေျပေအာင္ ေနမရေတာ့တဲ့ ဘ၀မ်ိဳးနဲ႔ တေန႔ၿပီး တေန႔ မၾကည့္ခ်င္တဲ့ မ်က္ႏွာၾကီးေတြကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြကို မ်ိဴခ် လည္ေခ်ာင္းထိ တက္တက္လာတဲ့ ျပန္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြကို ငါ့စိတ္ကို ငါႏုိင္တယ္ ငါမရိုင္းဘူး။ ငါ့ပါးစပ္က ရိုင္းတဲ့စကား မေျပာဘူးနဲ႔ စိတ္ကိုထိန္း ၾကာရင္ မ်ိဴသိပ္ရတာေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ရူးမ်ားသြားမလား မသိဘူး။ ခုေစာင္းေျပာ ခဏေန အတင္းလာေရာ။ ဟာဘာေတြလဲ။ မလိုတမ်ိဴး လိုတမ်ိဴးတဲ့ အဲဒိစကားကို ေရေရလည္လည္ နားလည္တဲ့ ခုလုိအခ်ိန္မ်ိဴးၾကမွ အဲဒိစကားကို ေတာ္ေတာ္အျမင္ကပ္တယ္။ မင္းခိုက္စိုးစန္က ကဗ်ာထဲမွာ “လူေတြရဲ့ စိတ္အတက္အက် ဒီေရက ရွူပ္လြန္းေတာ့ ကိုယ့္သေဘၤာကို္ယ္ ဘယ္လိုခုတ္ေမာင္းရမွန္း မသိဘူး” တဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ သေဘၤာကို ဆဲြေမွာတ္ၿပီး မီးပါပံုရ့ွိူလိုက္ခ်င္ၿပီ။ အေမေရ သမီးေမာလွၿပီ။ EPရထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေကာင္က သူမ်ားနဲ႔ ေနရတာ ဇယားရွူတ္လြန္းလို႔ တစ္ယူနစ္လံုး ငါတစ္ေယာက္တည္း ေနတယ္ဟာတဲ့။ ကံေကာင္းပ။ အားက်မိပါတယ္။ ငါ့မွာေတာ့ နင့္ေလာက္လည္း ေငြမေပါလို႔ လူေရာစိတ္ဓာတ္ေရာ ေတာ္ေတာ္ၿဖဴခါဖ်ာခါ က်ေနပါၿပီ။ မိန္းကေလးေတြ အခ်င္းခ်င္းေနရတာ လံုျခံဳပါရဲ့ စကားမ်ားေတာ့ သိပ္စိတ္ေလတယ္။ ဘ၀ေရာ စိတ္ေရာ လံုျခံဳေအးခ်မ္းမွူကိုေပးႏိုင္တဲ့ အိမ္။ အိမ္ကိ သိပ္လြမ္းလွၿပီ။ ဘ၀ဆက္တိုင္း မခ်စ္မႏွစ္သက္သူတို႔နဲ႔ အတူယွဥ္တဲြေနရေသာ ဆင္းရဲမ်ိဳးကင္းေအာင္ ဘာကုသိုလ္မ်ားျပဳရပါ့ေနာ္။
ဓမၼေစတီ ဦးေကာသံလ ကေတာ႔ ... တရားထဲမွာေဟာေတာ္မူတယ္ေလ.... ေဆးလႉပါတဲ႔....အဟုတ္..အဟုတ္..အဟုတ္ေျပာတာ..
ReplyDelete