Peaceful Days...

ခုတေလာ အလြန္ကို ေပ်ာ္ေနတယ္။ အခ်စ္က အလုိလိုက္ၿပီး ညတိုင္းအိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး ဖုန္းဆက္ေပးတာေၾကာင့္ေရာ၊ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက သိပ္သေဘာထား မတင္းမာေတာ့တာေၾကာင့္ေရာ၊ ဖုန္းဆက္ရင္ စကားျပန္ေျပာတာေၾကာင့္ေရာ၊ စတားဟပ္ဘ္က ပရိုမိုးရွင္းနဲ႔ ၀ယ္ထားတဲ့ Laptopေလး ရေတာ့မွာမို႔လို႔ေရာ။ လကုန္ထိ လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံမျပတ္သြားတာေၾကာင့္ေရာ၊ 1st January မွာ တိုပါးယိုးက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ႏွစ္သစ္မွာ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ကိုယ့္ေခၽြးနည္းစာထဲက သြားလွဴလိုက္ရတာေၾကာင့္ေရာ၊ အဲဒိဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ခုမွပဲ ေရာက္ဖူးတယ္။ ေမာင္မယ္တူစံုမွပဲနဲ႔ ေစာင့္ေနတာနဲ႔ မေရာက္ျဖစ္တာ ၁ရက္ေန႔ကေတာ့ အခန္းေဖာ္အမရဲ့ ေမြးေန႔လည္းျဖစ္တာေၾကာင့္ အားလံုးသြားၾကရင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့မွာ စိုးတာေၾကာင့္ေရာ ေရာက္သြားျဖစ္တာ။ ေရာက္သြားေတာ့လည္း စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ။ ေက်ာင္းကန္ဘုရား သြားရတဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာမွူမ်ိုဳးကလည္း လူမွာ တကယ္လိုအပ္တဲ့ အရာပဲ။ ရန္ကုန္မွာေနၿပီး ေရႊတိဂံုကို အေ၀းၾကီးက လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ လူမွူကိစၥေတြနဲ႔ ခ်ာလပတ္လည္ရမ္းေနရတာေၾကာင့္ မလာခင္တစ္ရက္ မနက္ေလးက်မွ အေျပးအလႊား ဘုရားသြားဖူးရေသးတာ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ႏွလံုးသားထဲမွာ ဘုရားရိွေနရင္ အိမ္ကဘုရားလည္း ဘုရားပါပဲဆိုေပမယ့္ ေက်ာင္းကန္ဘုရားရဲ့ အရိပ္ကလည္း တကယ္ကို သိသိသာသာ ေအးတာဗ်။ ေရာက္သြားရင္ စိတ္က အာရံုပိုရတာေပါ့ဗ်ာ။ သဒၵါရိွၿပီးသားေပမယ့္ သိပ္မရင့္က်က္ေသးေတာ့ကာ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အကူအညီေလးကိုလည္း ယူရေသးတာ။ ဒီမွာက ၀မ္းသာစရာေကာင္းတာက စလံုးမိသားစုနဲ႔ မေနရပဲ ကိုယ့္ျမန္မာမိန္းကေလးေတြခ်ည္းပဲ ေနရေတာ့ အိမ္မွာလည္း အိမ္ဦးခန္းမွာ ဘုရားခန္းနဲ႔ ဘာနဲ႔ ခန္႔ခန္႔ညားညားေနရတာေပါ့ဗ်ာ။ အမအၾကီးဆံုးက ဦးေဆာင္ၿပီး ဘုုရားေ၀ယ်ာေ၀စၥေတြ ကို လုပ္ေတာ့ ကိုယ္လည္း တစ္ခါထဲ ေနာက္ကေနၿပီး လုပ္ျဖစ္သြားတယ္။ ေက်းဇုူးတင္ပါတယ္ မႏွစ္ဆန္း။ ရန္ကုန္တုန္းက ေမေမရွိေတာ့ သိပ္စိတ္ပါလြန္းမွ တခါတေလ လုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီမွာေတာ့ စိတ္ပ်က္ရ အားငယ္ရ ေဒါသထြက္ရ အထိးက်န္ရ ၀မ္းနည္းရ စိတ္ပူရတာေတြ တစ္ေယာက္ထဲ ရင္ဆုိင္ရပါမ်ားလြန္းလို႔ ဘုရားနားပိုေရာက္သလား မသိဘူး။ ေကာင္းတာေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ၿပီး ကံမေကာင္းတာကို တို္က္ထုတ္လုိက္ပါ ဆိုတဲ့ မေမဓာ့စကားေလးကိုလည္း သေဘာက်လြန္းလို႔ 2007 Resolution ေလးလည္း အထေျမာက္သြားေအာင္ေရာ အသက္ေထာက္လာတာေၾကာင့္ေရာ ျဖစ္မယ္ စိတ္က နည္းနည္း ေအးခ်မ္းေနတယ္။ ေျပာတာပဲ။ ဟဲ ဟဲ