ဒီေန႔စိတ္ေတြေလးေနတယ္။ညကေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္လို႔
ေခါင္းေတြလဲကိုက္ေနတယ္။ရန္ကုန္ကသူငယ္ခ်င္းေတြလဲတစ္ေယာက္မွမေတြ႔ဘူး။
ညကအေပၚသြားေလးေခ်ာင္းအရမး္နာလို႔ကိုယ့္ဘာသာႏွူတ္ပစ္လိုက္တယ္လို႔အိပ္မက္တယ္
အေပၚသြားေတြက်ိဳးတယ္လို႔မက္တာေကာင္းဘူးမဟုတ္လား။
အိမ္ကအေမ၊အေဖ၊အဘြားနဲ႔အဖိုးကိုစိတ္ပူလိုက္တာ။ဖုန္းကဒ္လဲလက္ထဲမွာအဆင့္သင့္မရိွဘူး။
ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကလည္းမွူန္မွူန္မွုိင္းမွုိင္းၾကီးနဲ႔စိတ္ေလးလိုက္တာ။
ငါဒီမွာဘာလာလုပ္ေနတာလဲအိမ္မွာအေဖနဲ႔အေမကိုဒီအတိုင္းထားခဲ့ၿပီး
ဒီမွာဘာလာလုပ္ေနတာလဲဒီအသံုးမက်တဲ့ပိုက္ဆံေတြပို႔ၿပီးဘာလုပ္ဖို႔လဲ။
ဒီပိုက္ဆံေနာက္ပဲတေကာက္ေကာက္လိုက္ၿပီးမိေ၀းဖေ၀းအားလံုးနဲ႔အေ၀းၾကီးမွာ
ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ။သမီးႏွစ္ေယာက္ေတာင္ေမြးထားတဲ့အေမနဲ႔အေဖ
ေနထိုင္မေကာင္းလို႔ေတာင္ဘယ္လိုေနၾကမွာလဲ။အေ၀းၾကီးေတြကေနၿပီး
ဘာေတြလုပ္ေနၾကတာလဲ။စိတ္ေတြပူတယ္။အေမသမီးအိမ္ျပန္ခ်င္ေနၿပီ။
ဒီဘာမွအားမကိုးရတဲ့သမီးေတြအတြက္ဂုဏ္ယူမေနပါနဲ႔ေတာ့။
သူမ်ားေတြရဲ့သက္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပံုစံက်ၿပီးရံွဴးနိမ့္တာကိုေၾကာက္လို႔
အကဲ့ရဲ့လြတ္ေအာင္လို႔ကိုယ့္ဘာသာေဘာင္ခတ္ၿပီးေနေနရတဲ့ဘ၀ကို
မုန္းလာၿပီ။အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္။ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ဘူး ဘာမွမလိုခ်င္ဘူး။
သမီးအိမ္ျပန္ခ်င္တယ္အေမ။
ma ei yay,
ReplyDeleteI know how you feel now. I also feel the same way sometimes. We are now like materialistics. For me, just following after education and worse than that helped you to go to S'pore.
I feel really regret sometimes. I wish I could be with you, mom and pa at home. Eating dinner together, singing karaoke at night and being with mom & pa. Everything was just great.
If you want to blame, I am the most responsible person. I am sorry sis. I love you, mom & pa. I miss you all ;(
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါဗ်ာ၊ အိမ္ကို ဖုန္းမွန္မွန္ ျပန္ဆက္ရင္ မိဘေတြ အရမ္းကို ဝမ္းသာပါၿပီ၊ အခြင့္ႀကံဳရင္ေတာ့ ျပန္လည္ေပါ႔။ စိတ္မညစ္ ပါနဲ႔ဗ်ာ။
ReplyDeleteေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ReplyDeleteကုိသန္႔ဇင္ေအာင္
ဒါေပမယ့္တခါတေလေတာ့လည္းစိတ္ေလတယ္။
ဒီလိုပါပဲတသက္လံုးျမန္မာျပည္က
တဖ၀ါးမွမခြာဘူးဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတာင္
ဒီအသံုးမက်တဲ့ေငြေနာက္လိုက္ရင္း
ဲျပင္ထားလိုက္ရတာၾကာပါၿပီ။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့
အိပ္မက္ထဲကေနခဏခဏျပန္ပါတယ္။